Heveslenirim Şiiri - Gökhan Sünber

Kaybolan hislerimle yazamasam da,
İçip içip hasretinden, sızamasam da,
Kadere, feleğe kusamasam da,
Mazide yaşamaya heveslenirim.

Aşılan engeller de fırsatlar kaçtı,
Avcumun içinden pır diye uçtu,
Sevdiğim gönülden gönüle göçtü,
Sılaya kavuşmaya heveslenirim.

Yastık musalla kefenim yorgan,
Ödenmez günahım boynuma urgan,
Tövbeler isyankar, melekler kırgın,
Vuslata kavuşmaya heveslenirim.

Duydum yaralanmış elden biçare,
Aktı karalanmış elden biçare,
Yarim paralanmış elden biçare,
Kahkahayla gülüşmeye heveslenirim.

Üç sene aradım sır da izini,
Hayalim de düşüm de aldım hazını,
Alnına kazınan kara yazını,
Pay edip bölüşmeye heveslenirim.

Tepede şirin bir evimiz olsa,
Sabahın güneşi yanım da doğsa,
Nikahın rızkıyla bereket yağsa,
Hüznümle boşanmaya heveslenirim.

Suretini kaybetti, sevdayı buldu,
İkinci baharlara yüreği duldu,
Gün oldu açıldı an geldi soldu,
İlkbahar da yaşlanmaya heveslenirim.

SÜNBER-i heveslendi tıkandı kursak,
Vicdanı rahat mı çağırıp sorsak,
Zeynepi çıkar dı kalbini yarsak,
Teselli ne hacet, heveslenirim.

04.11.2010/22:45