Dikiş tutmayan yaralarım, tuzların içine kaçtığı bir uçurum gibi yanıyor şimdi
Bir dinginlik özlemiyle bekliyor yarabandını üzerine su dökülmeyi bekleyen bir yangın gibi
Yardıma koşmak isteyenlerin önünde buzdan engeller var sanki ya da koşmak isteyen yok da vicdanlarının önüne set çekilmiş gibi
Acının ortasına bağdaş kurmuş da teselli bile aramıyor kalbim, kendine sarılan bir yalnız misali
Huzur hasretliği çekiyor her iç çekişinde, içine doldurduğu nefes değil de yangını daha da hareketlendiren rüzgar oluyor sanki
Birgün gelecek her şeyden vazgeçecek biliyorum, bir dileği hevesi geçtikten sonra gerçekleşen insan gibi
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta