Hevesimi Kırma Benim Şiiri - Gülay Özdemir

Sonrası olmayan şeyleri isteme benden,
bir "belki" kadar bile dayanmaz içim.
Gecikirsen,
rüzgâr dağılır,
gözlerim alışır karanlığa.

Ben zamanı şimdi giyerim,
yarına pay biçemem yüreğimden.
Bekleyiş,
bir yara gibi sızlar durmadan
anlasana,
sonra ya sen yoksun,
ya ben kalmamış olurum.

Hevesimi kırma benim,
çünkü heves;
bir kuşun konduğu tek daldır bazen.
Bir daha tutamam,
uçup giderse o an.

Benden “sonra” isteme.
Ben “şimdi”de varım.
Ya tut ellerimi,
ya da hiç dokunma.

Gözlerimde kırılmış bir ışık gibi durma,
ya parılda tam,
ya da sön içimde.
Kıyamam yarım kalan sözcüklere
çünkü her susuşun
bir veda gibidir bana.

Hevesimi kırma benim,
bir çocuğun balonunu patlatır gibi.
İçimden gökyüzünü eksiltme,
bir gülüşe tutunarak duruyorum belki de.
Bilmeden geçme içimden.
18.04.2025
~ Gülay Özdemir ~