Heves Şiiri - Ertuğrul Nadir Günçe

En çok da sana dokunmayan ellerimi
Her gördüğünde yırtınırcasına sana koşan
Sığınıp bir köşende kıvrılıp
Usulca kendini sana
O yekta yarenine emanet etmek isteyen kalbimi
Arştan indiğinde değil de
Sana denk geldiğinde can bulan ruhumu
Zaptedemez oldum artık
Gel
Gel de
Çölümün o en beklenen yağmuru yağsın
Gönlümün en bereketli hasadı kuruyup kalmasın
Evimin sana ait köşesi
Üzerime gelmeyen duvarları olsun
Yıkma hevesle kurduğum ülkemi başıma
Gel artık...