Kahvemle bu gece,
Efkarım da yanımda.
Aklımda bin bir heyecan,
Bir o kadar ürkek dokunuş.
Toz uçup uçup toplanıyorsa,
Yığınların altında nefes,
Ve boğulurcasına,
Soluksuz umutlarımla…
Elimi daldırıyorsam yıldızlara,
Her birinden bin rengarenk.
Boyalı avuçlarım bedeninde,
Işıltılar teninde geziniyorsa.
Bitenler bitmiş bu dağlarda,
Ne yaban lalesi ne de sarı papatya.
Nerede kaldı kekik kokuları,
Ne bahar ne de güz havası.
Gün rutininde akşama bürünürken,
Kahveler, sandalında endamına dalarken,
Sularda aksi yalçın kıyılara varırken,
Yalnızlığa bir ses, bir ışık ister be heves.
Kayıt Tarihi : 26.12.2022 23:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Kahvem, kahverengi gözlerin hikayesi
![Şaban Turan](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/12/26/heves-89.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!