Heves Şiiri - İrem Aslan

Geldik sonunda o uzaklardaki, ahşap evime,
Hadi İçine kupkuru ümitsizlikleri atıp,yak sobayı.
İçimizi ısıtsın hayallerimiz,beyaz posta uzanalım
Kapattım gözlerimi, şimdi gün ışığıyla vedalaşalım..

Öpsün dudaklarımdan o nemli umutlar şehvetle
Sevişelim yalnızlıkla, manzara rengarenk şelale,
Toparlan ruhum,hızla alev aldı parmak uçlarım
Ört üstünü geceyle ,oksijensiz kalsın sabahlarım

Sönsün o vakit,kıvılcımla tutuşan yangınlarım,
Çırılçıplak bir heves,giydirme bırak öyle kalsın
Boyama pembeye biraz da renksiz olsun varsın
Kursağımda çok yaşadı, bırak başkası yaşatsın.

Biz gölgesine teslim olduğumuz huzura uyanalım
Ömrümüzün geri kalanı burada geçsin be ruhum
Çok denedik sevda ile şakır şakır süslenmeyi bak olmadı
En kral yalnızlıģımıza taç takıp seninle burada gün sayalım .

O vakit bir yerlerde anılırsa adımız anlaki ölmüşüz
Sen Allah'a sağ salim teslim ben ve bedenim toprakta çürümüşüz
Mahşeri gözlerken kabirde bilmem bizi neler bekler ne görmüşüz
Amellerimiz tek sığınağımız belki de bir müslümanın duasına çökmüşüz..