Heves Şiiri - Kemal Okumuş

Ne yaptım ben insanlara, ne söyledim, nasıl baktım onlara?
Dünya döndüğünden mi böyle garip, nasıl inanmalı olanlara?
Gördükleriyle yetindiler, içimi açamadım pıhtıdan yaratılanlara.
Ne istediyseler onları verdim, yüreğime kenardan bakanlara.
İstediklerini alıp da çekip gittiler; üzülmediler boşa akanlara.
Bendeyse felçli bir hissiyat, alıştım içime akan kızıl kanlara.
Tahammülde üstad oldum da istedim ama alışamadım yalanlara.
Her yapılana sınırsız bir sabrım var ama ümidim kalmadı yarınlara.
Sitemkarım benden özleri toplayıp da başka kovanda bal yapanlara.
Tüm bunlara inat ısrarla özeniyorum aşktan sevdadan yananlara.
Öyle imrenerek bakıyorum ki hayatını bir sevdaya amade kılanlara.
Dünyanın türlü lezzetlerinden geçip de yalnız aşkın ateşine dalanlara.
Hevesim ya da özentim ne kadar olursa olsun mahkumum sonlara.
Tadı size kalsın sevmelerin ben razıyım kapanmayan o yaralara.