Heves Şiiri - Mahmut Küpeli

Sır verdiğinde paylaşan,
Güneşmiş gibi aylaşan,
Sırtından da dağlar aşan
Kim varsa bil ki pisliktir!
Aklarına bir isliktir.
Sesliktir; şair üretir.
Eşliktir; mahir güretir.

Sen getir öte alemden!
Sırtımdan geçindin, neden?
Ruhtun sen bende ve beden…
Ben hangi çukura düştüm?
Rüştüm: Kelimede beden…
Sığmaz ruhuma; ölçü, en…

Kafiyeyi kafiyeye
Bindirmeden duruyorum!
Ruh; bedenden koruyorum.
Sor: Neden bunu yaptınız?
Bilmedim; neye taptınız?
Kaptınız mı bunu şimdi?
Size hayat veren kimdi?

İndi mi yeni bir karar:
Hala saçlarını tarar.
Yarar bunun neresinde?
Beden ruhun ensesinde…
Kulak; kimindir sesinde?
Ulak: Görevidir yarar!
Uşak: Gelberidir, zarar…
Hak: Ebedidir, ne arar?
Sırtımda daimi harar…
Verilsin artık son karar!
Tanrıdır; verir esinde:
Bu nedir, neyin nesinde?
Sorar ve sarar kesin de
İnsan; sade hevesinde…