Hevâyı Gör Ki Nice Hoş Hevâdur Şiiri - A ...

Hevâyı gör ki nice hoş hevâdur
Cihân kuşlar üninden pür-nevâdur

Meger gül-bün Süleymân-çetr oldı
Ki bülbül anda Dâvûdî-edâdur

Nikâb-ıla gelür gül-zâra gonca
İy rahmet aña kim ehl-i hayâdur

Başına urdı nergis tâc-ı zerrîn
Bögün kim lâle yâkûtî kabâdur

Çiçeklerle çemen eyle bezenmiş
Ki cennet dir-iseñ ana revâdur

Dem-i rûhü’l-emîn oldı hevâ kim
Bu yir yüzi tolu neşv ü nemâdur
c
Arûs-ı gül kamu reng oldı vü bûy
Meger meşşâta-i bâd-ı sabâdur

Kamu söz-ile görgil lâleyi kim
Yüzinüñ rengi nice dil-güşâdur

Sabûh iç dir saña bülbül sabâhın
Ki subhuñ bâdesi câna safâdur

Hevâ müşg-i Hıtâ oldı eger sen
Mey-i gül-rengi itseñ hatâdur

Gül ü bülbül arasında işit kim
Gice subha degin ne mâcerâdur

Seherde bülbül envâ-ı lügatde
Ne söylerse kamu şâha duâdur

Şeh-i Zühre-saâdet kim vücûdı
Güneş bigi kamu cûd u seHâdur

Süleymân-ı zamâne mîr Sülmân
Ki cinn ü inse ol fermân-revâdur

Bu şâh-ı şîr-dildür kim elinde
Kılıcı düşmen üzre ejdehâdur

Süñüsidür anuñ bir mâr-ı efi
Yayından çıhan oh tîr-i kazâdur

Kamu sâz u nevâsı-y-ıla Zühre
Serâyında anuñ perde-sirâdur

Anuñ cûdından alur çeşme icrâ
Anuñ-çun teşne-dillere devâdur

Bulıt cûdından ider kesb-i idrâr
Hayâsı var anuñ-çun ter gedâdur

Sabânuñ yili bigi hoş-nefesdür
Bahâruñ bâgı bigi hoş-likâdur

İşigi topragı cânlara iksîr
Ayagı tozı akla tûtîyâdur

Bahâdur Hândur u sultân u ânuñ
Yolınuñ tozı cânlara bahâdur

Penâh iderse dergâhın halâyık
Aceb mi çünki ol zıll-ı Hüœâdur

Anuñdur baht u taht u düşmeninüñ
Ümîœi yil bigi cümle hebâdur

Müdâm işi anuñ lutf u keremdür
Hemîşe pîşesi cûd u atâdur

Bu tâhûn-ı felek altında hışmı
İricek hasma tâûn ı vebâdur

İnâyet hem-inandur aña Hakdan
Pes aña saltanat tâc-ı sezâdur

Ne layık Ahmedî’ye şehden ihsan
Vazîfe andan ol şâha duâdur

Niçe kim devr-ile yıllar fuzûlî
Bahâr u sayf u pâyîz ü şitâdur

Revân olsun şehüñ hükmi cihâna
Ol aradan ki hatt-ı istivâdur

Anı Hak bâki itsün kim cihânuñ
Duâsı ol hazrete tûl-i bekâdur