Heval Minas Şiirleri - Şair Heval Minas

İstanbul gibiyim bugün
Kafamın içinde ki kelimeler
İstanbul kadar kalabalık
Gözlerim Haliç'tir benim
Kıyılarım yosun tutmuş
Daha bir ıslak bakıyorum artık

Hayatlarımız hep ikinci kişilerin üstüne kurulu,
en sevdiğimiz şarkıyı başkası söyledi,
en sevdiğimiz kitabı başkası yazdı,
en sevdiğimiz filmde başkası oynadı
ve en çok başkalarını sevdik kendimizi değil.
Bizim olan hayatı başkalarına muhtaç yaşıyoruz

Merhaba Loreen

Keşke seni son bir kez daha görme şansım olsaydı demek geliyor içimden ama seni ne kadar " son kez " görürsem göreyim hep bunu tekrarlamak isterim. Tıpkı hayatımız boyunca en sevdiğimiz şarkı olacak olan o ilahi müziği ilk dinlediğimiz duygu gibi: Sürekli tekrarlama isteği. Belki de Loreen seni gerçekten son kez, o gün görmüş olacağım. Her an dans edecekmiş gibi yürüyüşlerini, her an şarkı söyleyecekmiş
gibi konuşmalarını görememek ne acı. " zamanla bütün acılar geçiyor " dediğini duyar gibiyim ama Loreen, insanın hayatında bazı eksiklikler var ki acıları geçse de yoklukları sürekli kalıyor.
Kendimi duyu organlarımdan birini kaybetmiş gibi hissediyorum. Evet Loreen, hissettiğim duyguyu tam olarak böyle açıklayabilirim. Sanki duyu organlarımdan biri benden eksilmiş gibi. Acısı geçse bile,
yokluğunu hayatım boyunca hissedeceğim duyu organlarımdan birini kaybetmek gibi.