Heval Şiiri - Remzi Çakın

Pêş de çîkek tikeve,
Û hînge, hêdî hêdî mezin dibe.
Tu mêzedikî bûye hêtun, û tu şewitîye heval…
Kes nikare tijike valayîya te, ne dê, ne bira.
Ev çi bedewî, ev çi hîsek germ e heval…
Hevpar bûn di her dilşahî, her derd û kederê de.
Û dayîmjîyan rê ve çûn,
Bi he re û bides girtî…
Bila qet nebe,
Di wa çavkenên te yên di dil de sêtêrk.
Û ku rojkê rêya me veqetî jî heval.

Helbes Yilmaz Güney
Werger: Remzi Çakın

Arkadaş

Bir kıvılcım düşer önce,
Büyür yavaş yavaş,
Bir bakarsın volkan olmuş, yanmışsın arkadaş...
Dolduramaz boşluğunu ne ana, ne kardaş,
Bu en güzel, bu en sıcak duygudur arkadaş...
Ortak olmak her sevince, her derde kedere,
Ve yürümek ömür boyu,
Beraberce el ele...
Olmasın hiç,
O ta içten gülen gözlerde yaş,
bir gün yollarımız ayrılsa bile arkadaş..