Heval Şiiri - Sinan Bayram

Heval,
yolun en sessiz yerinde bile
bir dostluğun izi ısıtır insanın içini.
Çünkü bazı bağlar
sözle kurulmaz;
aynı göğe bakmanın ağırlığıyla,
aynı yarayı taşımanın inceliğiyle örülür.

Dünyanın dönmesine gerek yoktur aslında,
bazen bir insan
senin için bütün yönleri değiştirir.
O anda anlarsın:
Dostluk, bir varış değil,
birlikte yürümeye razı olunan uzun bir sessizliktir.

Heval,
rüzgârın bile dokunamadığı yerler vardır insanda;
oraya ancak güven girer,
bir de hüznü paylaşmayı bilen omuzlar.

Her gülüş bir sır saklar,
her susuş bir yara;
ama dostluk,
ikisinin de içinden geçen
saklı bir ışıktır.

Ve bil ki Heval,
hayat bizi kimi zaman savurur,
kimi zaman durdurur,
ama yan yana duran iki yürek
aynı yöne baktığında
yol kendiliğinden açılır.

Çünkü dost,
en çok da şudur:
Karanlık çöktüğünde
içindeki ışığı sana hatırlatan kişidir.

Sinan Bayram