Heval Şiiri - Sinan Bayram

Bir beşikte kaç hayat uyur ki heval
Bir mezara kaç ölüm sığar

Kırık kalemler artık kurşun gibi biliyor musun
Herkes de bir özlem var

Ölü adamların dilinde hep bir hayat türküsü
Hayat gibi ölümde özlem artık be heval

Ve kimi uçurumlar şimdi şifa
Kimi yokluklara kimi uçurumlar sürülüyor

Gül gözyaşı dökmüş ay yanmış
Gece gündüzün güzelliğine kanmış be heval

Ve hayat artık uslanmayan bir eşkıya
Zulada pas tutmuş tüm baharlar

Ürkek yürekler tutunamıyor hayata
Mavinin gözleri inci tanelerine gebe

Yiğide yara gerek ve aşk en güzel yara
Dört duvarlardan isyan akıyor be heval

Zindanlar dar ağaçlarından salıncak yapmış
Zor bir durakta hayattan haber bekleyenler var

Yüreğim ve sen heval bir eşkıya
Ve filizlenen bir gül uykuda şimdi

Asi rüzgar kollarını açmış kuru bir yaprağa
Dağları avuç içine almış gönülden bir çember

Çığlık çığlığadır şimdi benim yürek sesim
Bugünde ölmedik be heval selam olsun yarınlara