Hesret Şiiri - Sevinc Arzulu

Özüne zil qara libas alıbdır,
Nakamlarçun yeni bir deb salıbdır.
Qelbi qan ağıayır,tenha qalıbdır
Bir vaxtsız sevdanın quludur hesret.

Köhne deyirman tek soğulubdur o,
Özü öz içinde boğulubdur o.
Sanırdım benimçün doğulubdur o,
Sen deme uludan uludur hesret.

Rastlaşsa seninle bil,vermez xeyir.
Eynine daima tül paıtar geyir.
Feleyin emrine-”baş üstde”-deyir,
Möhnetin,nisgilin duludur hesret.
Çox yaşayar,canı suludur hesret.