Yine sensiz ve sevgisiz gezerken,
Gece hava kararmıştı,
Denizli’nin o boş sokaklarında
Sen yoktun,
İçim yüreğim buruk,
Göz yaşlarımın ardında
Sen yoksun,
Yoktun kahretsin sen yoktun,
Ben seni ararken sen yoktun,
Sen yoksun,
Sensiz sevdayı unuttum,
Bana olan ihanetinle vuruldum,
Sen yoktun,
Artık eski metin değilim duruldum,
Dünyanın en güzel gönlünden kovuldum,
Sen yoksun,
Ben bu şehre kan kusarken,
Her gece sevdan için ağlarken,
Sen yoktun,
Dünya mucit diye ben anarken,
Bütün alem bana hayranken,
Sen yoksun,
Artık güzele güzel diyemez oldum,
Dost bir eli tutmaktan korktum,
Sen yoksun,
Senle ihanetin anlamını anladım,
Ve yokluğunda bir kara verdim,
Sen yoksun,
Kayıt Tarihi : 30.4.2007 14:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Üzücü ama gerçek ve maalesef sanalsın ve ANLAYAMADIN... O bir araba eğitmeni imiş. ve sayfasında 27 yaşında angel isimli bir dünya ve içimden geldiği gibi aşk neyin kısaltması? ? ? ? ? ? ? ? ? ? demiş. ona innadım ela gözlerine de ama SANL SANSAL SANAL yani YALAN...o olmasada...2.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!