Heşey Boş Herşey Nafile Şiiri - İdris Ak ...

Sanma ki bir daha yeşerir
Kuruyan sevgi tomurcukları
Baharda filizlenen dal gibi
Ömrün sonbaharında.
Geldi de geçti artık
Bahar zamanı
Yanmış kavrulmuş
Tomurcukları incecik dallarında.

Direnecek ne gücüm kaldı
Ne ömrüm,
Kaderi değiştirmekse
Muradın
Değil elbet bu elimde
Kader bu böyle akıyor
İstesem de istemesem de.

Samanlık seyran olur
Derler ya,
İki gönül bir olunca
Hayallerimi süsledi bu
Ömrüm boyunca.
Ama ne gönüllerimiz bir
Ne samanlıklar seyran oldu
Aşkın üstüne benlik doğunca.

Sanırdım düzelir bütün dargınlıklar
Ha bugün ha yarın derken
Geldik yine baharın sonuna,
Bugüne kadar dinmedi ya
Dinmez hiç ümidim yok
Bir daha bu fırtına.

Ne dalları filizlenir
Ne bir gül açar.
Ne bir yaprakları yeşerir,
Nede bir mevsimlik de
Olsa kısa bir bahar.

Ne sevgi dolu bir yürek
Çarpar benim için,
Ne bir sevgili alır kollarına,
Belki bir bülbül figan eder
Konup kuru dallarıma.
Belki hikâyesi mazide kalmış
Vefakâr bir kadın
Umutsuzca bir gül diker
Mezar taşıma.

Ömür nede çabuk geçti böyle
Zaman dönmüyor ki bir daha
İstesen de geriye
Her şey çok geç her şey nafile
Gömüldü maziye bütün aşklar, sevgiler
Bir daha açmaz ki gönül bağında
Solan ne güller ne çiçekler
Ağlamak, üzülmek boş
Her şey boş her şey nafile.

17.04.1979