Hesapsız Kitapsız Şiiri - Veysi Çakır

Kollarımda bir boşluk gece olmuş ama nerden gelir bu maviye kaçan siyahlık.
Bir kaç renkte yıldızlar ve sırtım yirmibeş senelik damimızda.
Çoğalıyor kardeşlerim sağımda solumda.
Babam hala bakmadı gökyüzüne ve sormadı hiçbir soruyu tanrıya.
Tanrıya soru sorulmaz biliyordu.
Bende sormadım ama hep sohbet etmek isterdim haddim olmasada.
Hatırladım kollarımda bir boşluk vardı.
Eskiden kardeşlerim doldurabiliyordu hemde fazlasıyla.
Şimdi ne değişti ben mi?
Gökyüzü daha mi mavi geceleyin bir sevgili daha mi sıcak bir kardeşten.
Birileri oynuyor bizlen ama kim nerde ve hangi zamanda.
Sonsuz dedikleri kavram.
Inanmıyorum sana uyudurması olmalısın insanların en az uydurdukları tanrılar kadar.
Bir saniye deseler inanacam sana.
Ama ucu sonu yok tanrı misin asla.
O zaman böyle bir zamanda yok.
Küçücük birşeysin bölünemeyecek kadar biz senin içinde ve gece uzun kollarında ben benim kollarımda sen.
Bir sevgiliden daha mi yakınsin bana?
Hiç sevgilim olmadı ve sende hiç benim olmadın.
Tuhaf mi asla.
Gayet doğal gayet normal.
Kimse kimsenin değil ama herkes birinin.
Oysa gece hala mavi hala mavi yanına sarışın bir kız koysan sabahlar olmasa gün doğmasa yarın hiç olmasa kimse zamanı sallamasa
Üçümüz zamansız hesapsız bakışsak öylece donsak kardeşimin elinden tutsak öteye atsak.
Geri de kimse kalmasa.
Hesabımız az ileriye alınsa ben kollarında olsam sen kollarımda olsan aramıza hiçbir hava akımı akmasa.
Biliyorum bunlar olmayacak ya en azından önceden yazayım ya olursa? ?