Zavallı bir sağırım, bir kelime duyamamış
Duyup, düşünüp, susup bir cümle kuramamış.
İnsanlar dizilmiş karşımda bin bir sürü,
Burda öldü zannedilenlerin hepsi diri
Ölüler ve diriler bir şeyler anlatıyorlar,
Ama ses yok, mana yok,
Yalnız ağızları kıpırdıyor,
Bilmediğim bir şeyler var,
Bir şeyler yok
Kulaklarımı kapatıyorum soğuk sessizliğe
Ellerimi delip, beynime geçiyorlar
Beynimde tomurcuklanmış, birazda çiçek açmış
Neresi varsa, yok edip gidiyorlar.
Ve karşıma kendim geçiyorum,
Yık diyor sesi ve sessizliği benliğinden,
Öldür kelimeleri,
Ve o sesli ve sessiz insanların anlattıklarını
Sen giydir manalara,
…
Aynı şeyleri söyleyen
Ve aynı kelimelerle susan insanlar,
Ve anlattıkça anlamsızlaştıran
Ve sustukça anlatanlar
İnsanlar…
Ve sessizlik
Ve var
Ve yok
Ve her şey
Aynı şarkıyı söylüyor
Duymuyor musun?
14 Mart 2006
Salı 01:45
Sakarya
Kayıt Tarihi : 14.3.2006 14:27:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gökhan Uğur](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/03/14/hesaplasmak-kendinle.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!