Hesaplaşma Şiiri - Ömer Celep

HESAPLAŞMA

Yıldızların seyrine, çıktım sessizce dün,
Duydu ayak seslerimi umacı kadın.
Kokudan mahrum kalmış, âmâ solucan gibi
Almadım almadım ne kokusun ne tadın.
Akıl baştan gitti, bir nefeslik can gibi,
Bedenim nara kaldı, son nefes, yine adın.
Can bedende, beden canda emanet,
Koptu artık koptu, kızıl kıyamet.

Zavallı halimle kafa tuttum rüzgara,
Açmıyor kanatlarım, havalanıp uçamam.
Çekiyorum beynimi bir amansız hesaba,
Beş etmiyor işte bak; iki erik, üç elma.
Bir gariplik yok mu ki? Bakınız bu hesapta.
Güya üç ile iki, beş ederdi kitapta.
Hesaplarım alt-üst oldu ne çare!
Tutturamaz beyin denen biçare

Akşam yağmura baktım, hep toprağı dövüyor,
Topraksa bu yağmuru alıp, geri veriyor.
Tohumlar gizlenirken, arzın dipsiz karnında,
Doğurur toprak onu, bakın karnı burnunda.
Taş taştır ama kılıcı, ancak o kestirir.
Kılıç hünerlenir, sonra ferman estirir.
Keserse kılıçlar, taşa borçludur,
Rahat ise ayak, başa borçludur.

Sevgiyi dala astım, dalı ise gövdeye.
Asılanlar ölürdü, ölmedi işte niye?
Sevgi bende evet; dal gövdede kıymetli,
Ama olmasın sakın dal, gövdeden heybetli.
Eğer böyle olursa, bir gün gelir kör balta,
Gövdeyi bırakır da daldan biçer bir tahta.
Kainat dengede evet nerde bizim ki,
Sevenlerin dengesi, kime kaldı ki?

Ömer CELEP
07 Haziran 2007