Hesaplaşma Şiiri - Eda Sahil

Bir ağrı saplanmış aşkın tam ortasına
Hatırlıyorsun evet
Ama neden kaçıyorsun bilinmez
Hani dönüp bakamadığın maziden
Alıp götürdüğün son kırıntılar vardır
Sokakları sayarsın geçip gittiğin
Bir hatıra saplanır kalır her bir hücrende
Bir de durup düşünürsün
Tam tarihini ararsın takvimlerde
Saati kalmıştır aklında
Her bir saniyesi durur karşında
Koca bir tokat gibi dikilir anlının tam ortasına
Sonra bahaneleri dizersin hesap soran kaldırımlara
Ben istemedim
O gitti
Ben çok sevdim
O kolayı seçti
Ben kan döktüm her gece
O duymadı
Ses vermedi yangınlarıma
Ben canımın her bir parçasını dağıttım
O görmedi
O yoktu
Yetmedi ellerim ona
Yetmedi bakışlarım
Ve yetmedi bakmaya doyamadığı gözlerim
İnan bana
Bana inan
Bak o buradaydı
Canımın tam üstünde ayak izleri
Var gücüyle ezdi gitti yüreğimi
O vefasızlığı giymişti üstüne
Acımasızlığı takıp takıştırmıştı
Bense hüzünlü bir kostüm seçmiştim
Geceydi her yer
Ve bütün dünya ölmüştü
Güneş son ışıklarını dağıtmıştı çoktan
Evet, geceydi her yer
Gözyaşlarım süslüyordu yüzümü
Saçlarımda onun kokusundan birkaç tel
Ve onun ellerinden örülmüş hatıralar vardı
Benim için dünyada sadece o vardı…
Şimdi yıllar sonra aynı yerde duruyorum
Ne bir adım öteye
Ne de bir adım geriye gitmeye gücüm kalmış
Eskimiş bütün hayaller
O hala burada, karşımda
Hala aynı bakış
Aynı aşk
Aynı acı
Aynı Özlem
Aynı Hasret
Hala aynı bekliyorum onu
Tek bir hayalimi bile kirletmeden
Ve tek bir saniyesini bile eskitmeden
Ben
Hala aynı yerde son nefesimi sayıyorum
Hala onu aynı seviyorum…