Akşam olup da bazen,
Karanlıklar sarınca bedenimi,
Kulağıma gelir hep aynı
Hicazkar melodi.
“Geçmişte yavaş yavaş günün minesi soldu”
Alır götürür geçmişe beni.
Geçmiş;
Belki yaşanmamış,
Kocaman bir yalan.
Belki de karalıkta sığındığım,
Uzaklarda bir liman.
Bırak karanlıklar benimle kalsın.
Kalsın da sarmalasın yalnızlığımı.
Üstüne varmışsa acımasız yaşlılık,
En büyük cezadır insana yalnızlık.
Zaman geçer,
Kulağımdaki melodi susar,
Susar ve sabah olur.
İçeriye günün aydınlığı dolar.
Dolar da getirir geri beni,
Geçmişin titrek ama güçlü eli.
O zaman bir pişmanlık kalır,
Yaptıklarımdan değil ama,
Yapamadıklarımdan geri.
Kayıt Tarihi : 30.11.2005 22:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Suna Doğanay
TÜM YORUMLAR (1)