Kendim kurdum dünyamı
Çocuk ellerimde katran nasır
Bakmayın siz
Böyle gölgesiz yürüdüğüme.
Nice kör sabahlarda,
Gölgeler yürüdü peşim sıra,
Umudu kovaladım ölü kentlere dek
Çürüdüm, şeftali kokan bahçelerde,
Deşildim, solucan delikli topraklarda,
Delirdim bakıp bakıp bir sevdanın gözlerine.
Sevişen, coşan dalgalarda gün ortası,
El kadar yüreğimle yıktım dünyamı
Ellerimde ekmek taşıdım, gül yerine
Delice aktım dünyana doğru
Deniz fenerleri dibinde sabahladım
Kum bile olamadığım şu deryanda.
Okyanuslara ısmarlarken seni,
Nice sabah yıldızı parladı ufkumda,
Cebimde kurumuş güller,
Ellerimde öldürücü bir sıcaklık
Ve sen, her sabah uyandın gözlerimde,
Her sabah yürüdün düşlerimde.
Bak, boynumu yatırdım öfkeli baltana,
Kaldır da vur, bir damla kanım akmaz
Yıllarca hançerle yazdım sana şiirlerimi,
Boynum feda olmuş, çok mu uğruna? ..
Kayıt Tarihi : 8.11.2005 14:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
