Bugün yanında olmayan,
sadece ben değilim.
Ölümde şu an bizimle değil.
Ama olmayacak mı?
Ailelerimiz yarın
olacaklar mı?
Ya biz...
Hayatın hep birilerine
göre yaşamaya çalıştıkça,
kötü olduğunu bilmiyor musun?
Kapını çalacak kötü öyküler.
Çalacak serzenişler, yalvarışlar.
Ama birde hep çalan bir sevgi,
yankılaması kulaklarında...
Evet! Bunu defalarca
anlatmama rağmen
yine söyleyeceğim!
“Eğer geçmişimdekiler
hala olmaya devam etselerdi,
sen olmazdın... “
Şimdi sen varsın,
Diğerleri yok..
Ama çocuklarım..
Onları asla bırakmam.
Çünkü onlar benden
ayrılarak geldiler dünyaya..
Ben, benleri
ortada ve yalnız bırakamam!
13.11.1999 21.00
Kamil ÇağlarKayıt Tarihi : 20.11.2006 20:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kamil Çağlar](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/11/20/hesaplasma-2-4.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!