Kalemimin ucunda birikmiş bir kaç sözcük
Ve ben bir harf daha yitirdim
Yüksekten aşağıya
Geçmişim bu uçurumlarda yatıyor
Tüm derslerimi bu doruklardan aldım
Korktum,
Tiksindim,
Sevdim..
Ve sonunda öğrendim okumayı
Kendimi ve insanları
Mesele şimdi okuduğunu anlatmaktı
Merdi namerde
Dostu düşmana
Bir tarih kadar eski yara izlerime gözlerimi dikip
Acılarımı dokudum tespih tanelerine
Sonra tek tek saydım
Hangisinden başlamalıydım
Orantısız ayıplarımdan mı
Yoksa yürürlükten kalkmış küfürlerimden mi
İhanet eksilmez insan oğlunun yuva kurduğu yerde
Hani biraz da masum sayılırım bu yüzden
Mesela dün bir kedi sevdim
Ertesi gün çocukların patlayan topunu şişirdim
Hayır, hayır!
Ben yanlışlarıma kılıf aramıyorum
Sadece,
Doğrularımın gözardı edilmesine tahammülüm yok
İyi niyetimi sorgulamalarına izin vermedim
Yığınlara...
Benzer gülüşleri ve benzer gözyaşlarını taşıyanlara
Kendimi çarmıha germeyi önce ben hak etmiştim
Cesaretimi toplayıp
Kirazların saydam alkolünü içtim
İçtim fısıltılarıyla içilen insanlık yeminlerini
Yıktım sarayları,
Tapınakları...
Hesaplaşacak kimse kalmadı
Bir ben kaldım
Bir ben...
Kayıt Tarihi : 10.3.2020 21:33:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!