Oturup düşünün şu kâinatı
Nerede son,hani baş?
Bugün yarın derken menzile doğru
Gideriz yavaş, yavaş.
Allah’ım îmanı ehl-i islâm’a
Eylesin daim yoldaş.
Üzüldüm sevindim derken sonunda
Eyvaahh! Deriz ama boş.
Sonunda topraktan ebedî mekân
Karanlık, ışık ya da loş.
Hepsi gerçek olur serilir öne
Anlaşılır ki dünya düş.
Ne mutlu ona ki, Allah yolunda
Fedâ edilen bir baş.
Değilsek Hakk yolda fayda edemez
Mezarımızdaki ak taş.
Bir ses duymak istenir mahşer yerinde
“BENİM ÜMMETİMDENSİN BU TARAFA KOŞ.”
Kayıt Tarihi : 26.1.2005 16:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!