Hesaplaşma Şiiri - Elif Eylül 2

Aşk, dar zamanlarda, tutunmaktı yeniden hayata ve ben tutundum seninle yeniden hayata

Ve gitmek…Karar almaktı korkusuzca…Terk etmekti seven bir yüreği.

Gittim…

Gitmelerim korkularımdandı, çaresizliğim beynimin çıkmaz sokaklarıydı…

Gitmelerim geri dönüş sebebimdi. Sen hiç bilmedin.

Gitmelerim sendin, kendimi senden koparmak içindi sevgili…

Biliyorum isyanlarda şimdi yüreğin, sitemlerin diz boyu, efkar şarkısı dudaklarından yüreğine dökülüyor. İnce bir sızıda yangın yerine dönüyor yüreğin.

Öfkelisin delice, anlam veremiyorsun gidişime…Yüreğin dağlanıyor, bir yanda aşk acısı bir yanda öfke sancısı…
Kan kusuyor şiirlerin.
Sitemlerin imge yüklü mısralarla bana değiyor durmadan…

Bir yanın durmadan beni istiyor, diğer yanın unutmak için türlü uğraş veriyor, yine de unutamıyorsun…

Acıtmak istiyorsun beni, tıpkı giderken seni acıttığım gibi….Sana bıraktığım bensiz yarınlardan hesap sormak istiyorsun. Gözyaşlarımın bedeli sorulmalı diyorsun…Öfke durmadan şahlanıyor. Sen öfkenle, aşkınla, hasretinle yaralı bir hayvan gibi durmadan kıvranıyorsun…

Yüreğinin iniltilerini duyuyorum satır aralarında… İmgelerinden kan damlıyor durmadan
Kimseler bilmiyor içinde kanayan yaranı, ben görüyorum sevgili, ben, o kanayan “yaramı”

Hala kabullenemiyorsun gitmemi…

Yüreğinin yüreğimle hesabı görülsün istiyorsun durmadan…
Sonra vazgeçiyor yüreğin, sevdanı kabullenip yalnızlığı kefen biçiyorsun gönlüne…
Sonra kaleminle ezmek istiyorsun, yüreğinde ne varsa akıtıyorsun dizelere, son damlasına kadar kanıyor yüreğin dizelerde.

Belki gözyaşların eşlik ediyor yüreğine.Her damlada, beni tükettiğini sanıyorsun içinde …Oysa her damlada, ben yeniden akıyorum ruhuna…Ve sen, her satır arası yeniden sitemlerle körüklüyorsun içindeki beni…Sanki sitem etsen, ben senden gidecekmişim gibi…

Hep yeniden diyorsun, sen de alıp başını gitmek istiyorsun…Kirli bir elbise gibi çıkarıp atmak istiyorsun bu şehri.Terk etmek istiyorsun bizli anıları.Uzayıp giden kaldırımlar yalnızlığını bir kere daha vuruyor çünkü yüzüne.Bir şamar gibi iniyor yüreğine bensizlik bu şehirde.Her seferinde acı bir hıçkırık oluyorum senin gözlerinde…Damlayamayan…Acıtan…Sürekli içine akıttığın acı bir hıçkırık….

Sırf bu yüzden gitmek istiyorsun kimselerin bilmediği bir yerde gözyaşlarını akıtmak için, yüreğindeki yükten kurtulmak için yeni başlangıçlara kanat çırpmak istiyor yüreğin, oysa ben yüreğinin üstünde öyle bir yüküm ki, kımıldamaya mecalin yok…

Yüreğin nefes bile alamıyor bensiz.

Sen, o yükle yaşamaya mahkum olduğunu biliyorsun sevgili…Ve yine biliyorsun ki ne taşımaya mecalin var nede atmaya…Ezildikçe eziliyor yüreğin o yükün altında ve nefes almak anlamsızlaşıyor yokluğumda…
Ne zaman nefes almaya kalksan, boğazına düğümleniyor bensizlik ve çaresizlik isyan ettiriyor yüreğini…Acı, yüreğinde olgunlaşıyor gün geçtikçe ve sen acı ile yaşamaya alıştırıyorsun yüreğini…

Acı, intikam hissini doğuruyor beyninde. Aciz bir yürekle tekrar kağıda kaleme sarılıyorsun.Ne varsa beyninde, yüreğinde sayfalara akıyor durmadan.
Her sayfada ben aşkını okuyorum...Kanla karışık satır aralarında…
Nefret ettim diyorsun
Unuttum diyorsun
Sen yoksun diyorsun …
Peki bu yalanlara kendin inanıyor musun?
Hayır sevgili!
Hayır!
Ben varım.
Ben hep sendeydim sevgili…Ne gidebildim, ne kalabildim yüreğinde…
Yüreğim hiç veda edemedi yüreğine.

Kaçtım.

Anlamsız bir savaştı benliğimle mücadele, istemsiz bir savruluştu senin olmadığın yerlere…Oysa sen bendeydin be sevgili…Hiç gitmedin benden.
Hesaplaşmalarımdın kendimle, öfkemdin, belki de…
Belki, tutunduğum tek daldın içimde…

Sen vardın hep bende…

Öylesine köklü öylesine narin…

Şimdi sevmelerim yarım kaldı. Tebessümlerin mezarıdır dudaklarımın ardı…

Biz hazin bir masalın, acıyan kahramanları… Mızrap değdi bir kere yüreklere, sol yanımız dağlandı…

Şimdi, sitemler boşadır sevgili, geçip giden zamana isyan faydasız…

Çünkü;

Ölüler ne duyar, ne de konuşur sevgili…

Gülşen ÖNCEL BOSTANCI 18/10/2010