Rüzgar artık derinden sert esiyor biraz
Sürükleniyorum yavaş yavaş
Bulutlar başını eğmiş önüne
Güneş ardından izliyor beni
Bir kaya parçasına tutunmuş
Deniz kıyısında yaratıldım yeniden
En derinlerden yansıyan şimşekle indi yağmur
Gece yarısını çoktan geçmişti fırtınalar koparken
Ben o fırtınalarda sürüklenirken
Bir kabustu oysa uyanmak istedim
Ve öğle saatini geçmişti ben uyandığım da
Göz kapaklarım açıldığında
Baharın eşsiz rengi gelmişti
Ve bahar kokusu alıyordum yeniden
Bir rüyaymış oysa
O delice esen rüzgar kopan fırtınalar
Ve anladım ki kıyamet değilmiş insanın korkusu
Tek korku ölümmüş meğer
Ölümden sonra bitmez dertler
Ölümden sonra
Günahların hesabını verememekmiş tek korku
YAZAR SEMİH BAYBORA
TARİH 22\01\2010
Kayıt Tarihi : 18.5.2018 16:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!