Ben de sizin gibiydim
O şiddetli rüzgar
Çarpmadan önce
Dünyayla aramdaki kapıyı.
Ama bildiklerimi paylaşacak değilim.
Yüzümü karartıp dilendiğim
Hayallerimden vazgeçtim.
Cevabı gelmedi mektuplarımın.
Geçti gitti hezeyanlarım.
Ben vaz geçince
Hiçbir şey istemeyince
Ve vermeyi kesince.
Yağdı yığıldı.
Artık hiç bir şey ifade etmeyen
Kıymetlileriniz...
Ben de bilirdim
Vermeden almayı.
Ama sizden ne farkım kalırdı?
Şimdi gururum
İç dünyam kadar zengin
Dışım kadar fakir.
Vicdanım mezarcısı
Pişmanlıklarımın.
Ama zaman
Ah zaman...
En çok onun ahı kaldı bende.
Elif Turgay Altun 2
Kayıt Tarihi : 14.5.2020 00:19:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!