Gün gelecek, saçların beyazlayacak,
O güzelliğinden bir eser kalmayacak.
Yürüdüğün yolu, uçsuz bucaksız
Gökyüzüne benzeteceksin.
Karşına kocaman bir çukur çıktığında anlayacaksın
Girdiğin yolun çıkmaz olduğunu
Ve soracaksın kendine ben neydin ne oldum diye.
İste o zaman anlayacaksın
Acı çekerek yaşayacaksın
Kaybetmek nasılmış diye
Seni sarıp sarmalayacak ne kimse olacak yanında
Nede o şanlı şöhretli günlerin yetişecek imdadına
Sadece vicdanınla baş başa olduğun o gün
Yalnız kalmak nasılmış anlayacaksın
Bir ezanı şerifin ardından okunan sela
Senide taşıyacaklar son kez omuzlarda
Sende giyeceksin o beyaz kefeni
Boylu boyunca uzanacaksın musalla taşına
Kara toprak sana da açar kucak
Kimleri almadı ki senin bedenin ne olacak
Hakan yazsa da mürekkep bir gün kuruyacak
Hesap günü geldiğinde o da konuşacak…
Kayıt Tarihi : 23.11.2012 14:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!