Ömür boyu yaşadım...tatlı ve acısıyla,
yasaklanan ne varsa...aşkı da aşksızlığı da,
umurumda değildi çekilen acılar,
neden olduğum yıkımlardan ise... bana neydi.!
Ama yıkıldığımda oldu,
ihanetin acısı..
sevgisizliğin sancısı..esti keder yelleri gibi yaşamımda,
vurulduğum kadar da bana vuruldular..
ve şimdi benim gibi yok oldular.
Hiç düşünmemiştim,
yarın oralarda biryerlerde,
verilmeye başlayınca hesaplar,
nasıl savunacağım kendimi...
ya da onlar gibi belki susup kalacağım.
Tanrının yarattığı bu mucizeyi,
yani insanı..yani seni.. yani beni..
nasıl değerini bilmeden harcadım,
inanmadan inandırmadan..
ve bugün görüyorum sona gelmişim,
farkına bile varmadan.!
Hangi savunucu benden yana çıkacak,
nasıl savunacak..nasıl haklı gösterecek beni,
hesap günü geldiğinde...herşeye rağmen orada olacağım..!
Ya sen.! !
Yusuf KoçKayıt Tarihi : 17.7.2004 11:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!