Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Ayşe hanım ..maalesef bazı değerlerin farkında olmadan ömrümüzü tüketiyoruz...sizin dediğiniz gibi..hayatın hesabı hiç bir kaba sığmıyor...yürekten tebrik
Hayatın hesabı mali hesaplara benzemiyor hele hele hesap makinası ile hic hesaplanmıyor tutturmak ise kendi elimizde olmuyor yalnız yanılan sen degilsin saygıdeger şairim herkesin bir hesap yanılgısı vardır hayatında kutlarım güzel anlatımınızı saygıarımla
haika betimlemişsiniz efendim evet giden gün geri gelmiyor yürginize kaleminize sağlık saygılarımal
Hesapta yanılmam ama
Yapamadım ömrün muhasebesini
Varamadım hayatın farkına
Boşuna tükettim mevsimleri.
Ancak bu yaşa gelince
Anlarmış insan,
Giden baharın geri gelmediğini…
Kutlarım ayşe hanım şiirinizi ve kaleminizi. selamlar
Büyük usta büyük yazar
şiiri çok beğendim kutlarım
okudum okudukca haz aldım
tşkler yüreğine saglık
güçlü kalemin susmasın
evdeki pazar carsiya uymaz der büyüklerimiz...hayattan her seyi beklemek degil verdigi ile yetinmek gerek...takdir edilmis bir nasip var..takdir edilmis bir hayat cizelgesi var...sükretmek ve sabretmek gerek verilenlere.basa gelenlere...
cok cok güzel bir paylasimdi...yüreginize saglik...tebrikler
sevgu ve selamlar efendim :)))
Doğrudur Ayşe hanım.
Hesap kuralları hayat için geçersizdir.
Çok anlamlı bir şiir.
Kutluyorum.
Kadir Tozlu
Keşke yaşam irademizin icaplarına uygun olarak gerçekleşseydi ama her şey birbirine zıt istediğimiz gibi değil tam tersine, kendi kurallarına göre gerçekleşiyor. Anlam yüklü değerli paylaşımınızı kutluyorum. Saygı ve sevgi ile kalın.
Hikmet YURDAER
Hesabını ve yarını bilemediğimiz bir Hayat yaşıyoruz..o yüzden tutmuyor hesaplar..bu gibi ortak duygular hepimizde var fakat çok güzel dizelemişsiniz.. Kutluyorum yürek sesinizi ve duygularınızı..Selam ve sevgiyle..A.Nevzat Uçar.))
Hayat hesaba kitaba sığar ama, biz o hesabı yapamayız, bilemeyz. O nun mizanı yukarıda bir yerde tutuluyor sanırım Ayşe Hanım,
Güzrldi şiiriniz.
Şiiri ve sizi gönülden kutluyorum,
Saygımla, sevgimle efendim,
Ünal Beşkese
Bu şiir ile ilgili 54 tane yorum bulunmakta