Hesap 2 Şiiri - Erdal Sayıl

Tanımıyorum kendimi,
Bilmiyorum tamamen...
Öğrenemedim nefsimi;
Bana bile kapalı kısmen...
Ruhum en büyük bilmece mi...?

Hayatın manasını anlamak,
Kendimi açmakla mümkün...
Yolu da yordamı da belli;
Girmeliyim fakat temelli...

Bir anahtar, bir ihtiyaç;
İbadet, ruha en büyük ilaç...

Yaşantıya iç disiplin yansımalı...
Dış disiplin içle kaynaşmalı...
Kabuk çevrelemeli önce insanı,
Öze, derine, içe işlemeli...
Gönlü, ruhu, nefsi ve aklı;
Ancak böyle eylemeli...

İrademe hakim olabilmeli önce...
Sonra sarılmalı dinime iyice...

Kainat bir zerre olacak yanımda;
Gezegenler akacak damarlarımda...

Anlayacağım eşyayı, hakikati nedir;
Işığım hak resul, İslam tek meşaledir...

Aşk maddi kaldıkça;
İnsanı oyalayan sadece,
Bir çocuk oyuncağı...

Gerçek aşk belli;
Hakk’a aşık olabilmeli...

Sevdim sandım nice güzeli;
Bunlar, benim değil, nefsin emeli...

Ben her şeyin en sonunu istiyorum...!

Ölçü bana dar,
Mesafe ar...!
İstediğim hesaba nasıl sığar...?
Ben HAK'kı istiyorum...!
Dünyamı da, ebediyyeti de;
Beraber diliyorum...!

Anlamadığım soru çok;
Nefse uşak oldukça...
Bilmediğim nesne yok;
Dayanağım HAK oldukça...!

Erdal Sayıl