Hesabımız var... Şiiri - Suskun Adam Zeynep

Unutma, unutma ki hesabımız var:
Bana bir ayrılık borcun var — biçtiğin yalnızlığın bedelini ödeyeceksin.

Elinde bavul, eski rotalara bakarken,
kaçacak bir şehir ararken gökyüzünün kıyısında,
küfre boğduğun sözlerin yankısında,
yırtmaya kıyamadığın resimlere düşen gözyaşlarında hatırla beni.

O kişi — yüreğini yerinden söken,
adını anmaya korktuğun hatıra;
gölgesine muhtaç kaldığında sabahın,
tramvayların uğultusunda titrediğinde ellerin,

işte o vakit — hesap günü.
Senin açtığın cepler kadar ağır,
senin yürüdüğün yollar kadar uzun bir borç olarak dönecek bana.

Ödeyeceksin; belki sözle değil, belki bir sabahla,
belki de yalnızca kendi yalnızlığınla yüzleşirken.
Parmağına diken batsa, canın her acıdığında — beni hatırla.
@dsız..