Herzamankinden Şiiri - Reşat Öztoprak

Gitmek bazen,
bir şuursuzluk girdabında
ve bir boşluğun uçurumunda,
uçmak kanatsızca.
Durmak bir dem,
nereye,
kime,
ne için gittiğini düşünmek.
Sorgulamak her şeyi,
bir soru takısında.
Sonra,
ölmek belki de,
yani,
yok sonra...
Susmak bazen,
düşerken kendinden.
Bir rüzgar fısıltısında,
küsmek içinden.
Gitmeyi bırakıp bir yana,
dönmek kendinden
ve kanatlanıp
bir yokluk koyup ateşe
içmek en demlisinden...
Yazmak bazen,
kelimelere dolanıp.
Bir yaz esintisinde,
yağmurla donanıp.
Yaşamak inceden,
şiirlere sığınıp.
Kalmak gök yüzünde,
bir gün doğumuna aldanıp...
Yaşamak bazen,
üşürken adımlarım.
Soluk almak derincesine,
bitercesine yalnızlıklarım.

Semaya bir ay kondurup
şiir diye sunmalıyım.
Anlam kazanmalı,
sen derken...
...anlatamayıp,
saçmaladıklarım.

Hani bazen,
hep bazen,
Ama'sı var
ama her zamankinden.