Heryerdesin Sen Şiiri - Irmak Yetmiş

bak gün yine ağardı
geçmez dediğin saatlar geçti
sessizlik odamı terkederken herşeyi
ağırdan alıyordu
kuru çiçek kokuları var ağaran günün teninde
sabah nazlı gelin gibi süzülürken
kapımı çalıyor acı dolu yalnızlık ve korku.......
titremeye başlıyorum soğuk terler içinde,
başıma geleceklerin farkındayım
hasret çekiyorum ağlıyorum hıçkıra hıçkıra
yorgunluk ağır basıyor yavaşça süzüldüğüm yatağımda,
sesini duyuyorum heyecan ve endişeyle bakıyorum sana
sense benden götürdüklerini unutarak gülümsüyorsun
sen güldükçe içim acıyor ağliyorum
sıçrayarak kalkıyorum
diken gibi bedenimi saran yatağımdan
pencereme koşuyorum derin nefes almak istiyorum
ama dışardasın sen
kapatıyorum pencereyi perdeyi
televizyonu açıyorom senden kurtulmak için
ama televizyonon iindesin sen
anlamsızca kaçıyorum ama beynimdeki senden kurtulamıyorum
kadere bırakıyorum herşeyi ve susuyorum
kendimi derin yalnızlıklara bırakıyorum
töbe ediyorum adını anmaya
kapattıyorum sana ait herşeyi
yeni bir hayata bırakmak istiyorum kendimi
ama başladığım her yolun sonundasın sen
kırıklardan başka bişey bırakmadın bana
ya çık git bu köhne hayatımdan
yada kurulan tahta geç yönetime ortak ol
kalan yarım yamalak günlerimde.......