Herşeysizim... Şiiri - Dilek Nizam

Dünden değil, eskiden
Sensizlikten, bensizlikten kalmayım
Yine seninle, sensizlikle
Yine bensizlikle
Ve yine çaresizlikle başbaşayım
Üçyüz yıllık bir handa
Toprak rengi, tahta bir masada
Çayımla sigaramla bir başınayım
Yarışır gibiyim saçaklardan dökülen damlalarla
Gökyüzü değil delinen yüreğim
Öyle yalnız, öyle gamlı ve öyle sensizim ki....
Bulutlar da benim için mi boşalıyor bilemedim
anılarım sıradışı gelip geçiyor gözümde
Duygularımın boynu bükük
Çaresizliklerim çaresiz kalıyor özümde
Karanlıklar baskın yapmış yüreğime
Güneş söz vermiş dönmemiş sevgi yurduma
Buzullar kaplamış duvarlarımı
Sessiz çığlıklarım
Hıçkırıklara teslim etmiş 7/24 nöbetini
Bencileyin rüzgarında titrerken bedenim
Bardağı tutmaktan aciz ellerim
Ne tütünüm teselli verir
Ne içtiğim çay ısıtır içimi
Tek çarem HERŞEYİM
Hiçbirşeysiz değil HERŞEYSİZİM
Bir umut bile çok görüldü sevgime
Defalarca yinelerken duymak istediğimi
Kulağımdaki sese bağladım tüm ümitlerimi
Yüreğinden sencileyin gelen bir kaç harfin birleşmesi
Emek verdiğim sevgi toprağında
Bir umut yeşertecekti
Nedense diyemediğin
Oysa ki
Hiçbirsey ben kadar değerli değildi
Vazgeçtim dilimin bütün imlalarından
Vazgeçtim dünyanın tüm nimetlerinden
Sadece yürek toprağımda
Sensizlik tohumundan filizlenen
Özlemlerle, hasretlerle beslenip büyütülen
Sevgime yazık etme
Bilesin ki
Gidipte dönemeyen
Batıpta doğmayan güneşe muhtaç
Sevgim seni...
Ben HERŞEYİMİ istiyorum