Herşeyimsin Sen Şiiri - Ebrar Sözüer

Hatırlanmaya değer bir şey değildim
Bir zamanlar
Beni sadece sen hatırladın
Hiçliğin karanlığından çıkarıp
Varlıkla sen buluşturdun beni
Kendi yokluğumu
Kendim bile fark edemezken
Ve yokluğum kimse için
Bir eksiklik değilken
Beni insan etmeye karar verdin
Değersiz biçimsiz bir et parçası
Beni en çok sevenlerce bile
Çöpe atılabilecek kadar basitken
Beni sen kıymetli eyledin
Benden de sadece
bir teşekkür bekledin
ama unuttum rabbim
unutuvermişim
toprağa girip çürüyecek
terk edilip yokolacağım
düşüncesiyle
dehşetten
unutuvermişim
ama düşünememişim
siliniverecek bir lekeyken
isimsiz bir damlayken
adam ettiğini
muhatap seçip değer verdiğini
varlığımı herkes inkar ederken
sen inkar etmediğin halde
beni niye unutulmuşluğa terk edesin
unutuvermişim işte
halbuki sen
her kuşluk vaktinde
bana yeni bir hayat bahşedercesine
gözlerimi açar açmaz
unuttuğum kendimle karşılaştırıyorsun beni
ve her baharda
kurumuş dalları kupkuru ağaçları
nasıl yeniden diriltip
hayat verdiğini
daha dünyadayken beni düşünüp
diriliş muştularıyla
öteleri güzelleştirdiğini
unutuvermişim ey
en merhametli
unutmuşum affedersin
affetmeyi çok seversin