Bir bakışınla başladı her şey,
sessiz bir yangın gibi içimde
Adını anmadan bile,
kalbim seni söyler oldu geceyle gündüz arasında.
Bir dokunuşun yetti,
dünya sustu, kalbim konuştu
Bir ben kaldım, bir sen,
bir de anlatamadığım o derin his.
Herşeyim oldun benim,
nefesim, sabrım, yarım kalan dualarım
Gözlerim seni arar,
rüzgâr bile senin kokunu taşır bana.
Bir gülüşün yeter,
kırılmış yanlarımı onarmaya.
Bir sessizliğin bile anlatır,
bin kelimeden fazla seni.
Şimdi sensizliğe alışmak mı gerek?
Yoksa seni her şeyde bulmak mı?
Bilmiyorum...
Ama bildiğim bir şey var;
Herşeyim oldun benim,
ve artık hiçbir şey sensiz tamam değil.
Kayıt Tarihi : 15.10.2025 20:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!