Herşeyi unuttuk Şiiri - Cemil Yasin Çiğdem

Unuttuk insanoğlu herşeyi unuttuk
Anamızdan doğduk ebemizi unuttuk
Bir yaşına girdik emziği unuttuk
Yürümeye meyil ettik kucağı emeklemeyi unuttuk
En büyük mucize insan, insan olguğumuzu unuttuk

Unuttuk insanoglu herşeyi unuttuk
Biraz aklımız yetti yetmedigini unuttuk
Gençlik diye özümüzü neslimizi unuttuk
İlk okul çağlarında alim sandık kendimizi nasihatları unuttuk
En büyük mucize insan, insan oldugumuzu unuttuk

Unuttuk insanoglu herşeyi unuttuk
Biraz büyüdük çocuklugu unuttuk
Mis kokulu gülden kopamayan dikenin sevgisini unuttuk
Gülmeye hasret yüzleri, güldürmeyi unuttuk
En büyük mucize insan, insan oldugumuzu unuttuk

Unuttuk insanoglu herşeyi unuttuk
Tek güc olduk paylasmayı sevgiyi unuttuk
Paraya tamahın sukrunu bilmeyerek ahireti unuttuk
Eğlenceye daldık su gibi akan vakti unuttuk
En büyük mucize insan, insan olduğumuzu unuttuk

Unuttuk insanoglu herşeyi unuttuk
Geçmişe gömdüğümüz mezar taşındaki adları unuttuk
Sevdiğimiz anası kucağında ağlayan yavrularımızı unuttuk
Sevda çiçeğimiz yavuklumuzu unuttuk
En büyük mucize insan, insan olduğumuzu unuttuk

Unuttuk insanoğlu herşeyi unuttuk
İman dedik takvayı şükru unuttuk
Vatan dedik çanakkaleyi şehitleri unuttuk
Asker dedik abiyi kardeşi kankiyi unuttuk
En büyük mucize insan, insan olduğumuzu unuttuk

Unuttuk insanoğlu herşeyi unuttuk
Yar dedik en büyüğü anamızı unuttuk
Huzur dedik camiyi cemaati sohbeti unuttuk
Şefkat dedik dedeyi babayı nineyi unuttuk
En büyük mucize insan, insan olduğumuzu unuttuk

Unuttuk insanoğlu herşeyi unuttuk
Hırs ettik namusu arı unuttuk
Dünya alemine daldık benliğimizi unuttuk
Mal mülk dedik bereketi helali unuttuk
En büyük mucize insan, insan olduğumuzu unuttuk

Nefsimize uyduk cennet cehennemi unuttuk
Yemeye alıştık kıtlıkları afetleri unuttuk
Dünya emelini imtihanı peygamberimizi unuttuk
En buyuk nefsimiz sanıp ölümü unuttuk
En buyuk hataları dersleri unuttuklarımızı unuttuk
Mevlam af eylesin hidayet yoluna cenk eylesin
En büyük mucize insan, insan olduğumuzu unuttuk