Herşeyi geride bırakarak pür ve tertemiz bir umudu, biriktirilmişlikleri, varlığını varlığımla ve varlığımı varlığınla yüceltmeye gel...
İnsan ya zirvesinde yada dibinde arzular yaşamın sonunu,
en acısında bir kaçış umar,
en tatlısında uyur gibi ayrılmak sevgilinin dudaklarındayken.
ancak ortalarda gibi, dolanır etrafında ölümün,
saatleri sayar, en yukarıya ulaşmak ister o kimliği belirsiz,
o sessiz durmayı and edinen ile
o belki hiç görülmemiş, belki koklanmamış olan,
aşağılara yada tepelere götürecek...
Uykusuzluğun adında zihnini tırmalayan ve sözcüklerinde benliğini sorgulatan,
yalnızlığı düşünmeden gökyüzünü içselleştiren,
dostlaştıran,
karanlığın ortasında ve ya uzay boşluğunda,
ve hiç bir şey görmezken, kendini o ışığın var oluşuna adamaya aday,
ve aslında hiç bir zaman gerçek ışık görmemiş, gerçek ses duymamış, ve aslında
duyuların sanallarından dışarı adım atmamış,
nasıl olacakta var oluşun anlamını algılayacak,
nasıl bulacağız birbirimizi, bu kadar sessizliğin içinde nasıl duyacağız...
herşeyden öte birbirimizden yukarı, en yukarı, en ütopik olana nasıl ulaşacağız...
İlüzyon bir andan başka nedir,
mendil satan kız çocuğunun on dakika sonraki zihnimizdeki görüntüsü,
bir kaç ay sonra tek gecelik arkadaşlıkların anısı, kendini kandırmaktan başka..
Tam ortasındayız 'son'un ve en dışında,
kıyısındayız ve düşmekten alamıyoruz kendimizi, tepsi dünyanın kenarından,
her sendeleyişimizin sonunda affediyoruz, ders alıyormuşçasına,
her dibe vuruştan sonra zıplanacağını düşünerek...
Her sebepte sorunsuz, 'hiç bir hüzne' meyil,
korkulanların uzağında bir yerlerde, keyfe keder yaşamda,
sabun kokulu,
tepsi dünyanın ortasında,
yani, işte var oluşun ilk günü, ve son günü,
gökyüzünü içselleştirdiğinde talı sesini çeker nefes nefes ciğerlerine
yumar çakmak gözlerini...
Etrafında dönüyoruz ölümün ve ortalama bir sonla bekliyoruz onu,
ütopyalarımızın pembe camekanından kendimizi kandırıyoruz,
ve sessizlikle aldatıyoruz.
aksıra tıksıra, bir ayağı çukurdayken rezilce çıkıyoruz kapılarından var oluşun...
Her şeyi geride bırakarak, yalın ve dürüst 'bir umut'u, tertemiz biriktirilmişleri sözcüklerle dökerek,
varlığını varlığımla ve varlığımı varlığınla yüceltmeye gel...
Kayıt Tarihi : 23.6.2006 13:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!