Herşeye rağmen… Şiiri - Hasan Esat Heptu ...

En mahrem yerlerime sinmiştin ki….
Yıkanmakla çıkmıyordu kokun…
Tenin tenimi her okşadığında
Biliyordum ki…
En kuytularına yerleştiğini ruhumun…
Ağır ağır akandı zehirin…
Sinsi bir yılan gibi….
Göz yaşların değil…
Yıllar sonra düşünüyorum da
Acı bir tebessüm yayılıyor dudaklarıma
Bu bir travmaydı…..
Bu bir şok…
Gitmekle kalmak arasına sıkışmış
Yaşanmışlıkların alışmışlığı
Bir deli pervane misali…
Ve..bir sabah uyandım….
Meğer kendime uyanmışım….
Ki … çok sonra anladım
İlk işimdi zehirlemek o yılanı
Sonra gösterişsiz bir törenle
Gömdüm ….
Hoca..
“nasıl bilirdiniz meftayı? ”
Diye sordu….
Sustum…
Canım çok yandı…
Sen bilemezsin…
Herşeye rağmen
Rahat uyu….