Derdimi ifade edemez oldum,
Mürekkebi bitmiş kaleme küstüm.
Bülbül misali şakımaz oldum,
Beni ye'se iten güllere küstüm.
Bildiğim her şeyi hakikat sandım,
Şimdi kapıldığım hayale küstüm,
Bir yüce davanın narına yandım,
Kalbimdeki buz çölüne küstüm.
Bahçede güllerin hepside soldu,
Güllere değil ben bülbüle küstüm.
Gönlümün bahçesi virane oldu,
Bağbağana değil kendime küstüm.
Açın güller açın, şakısın bülbül,
Artık sesiz geçen günlere küstüm.
Hakikati bilsin söylesin her dil,
Kulağın tıkayan nanköre küstüm.
Şaşmayın halime Mecnun gibiyim,
Beni çöle salan Leyla'ya küstüm.
Ağyarın önünde rüsvay edildim,
Çare bulamadım dostlara küstüm.
Kayıt Tarihi : 23.10.2015 16:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!