Herşey Yarım Şiiri - Can Aydeniz

buluttan çoktan kopmuş bir damla
bıçkın, dik alası sokaklar ıslanınca biz
nihayet ikinci evim derim benzer sokağa
yanında bir mum
sırtımızda pardesü
kalkınca şamdanlar masadan hergün
aklımda gülüşün ve ses tonunun hüznü
o bulut yine yağar ardına koymadan sözü
ve ekseriyetle gündüzün
düşer en umulmadık renklerden boyadığımız denize
en sevdiğin renkler olsun eğer öyleyse
doğa özenir sezince bukle saçlarını
bizde tek küçük şemsiyeyle çimenlerin ortasına
uzanamayız artık
bazı çiçekler dolanınca saçlarına
şansına küser denk gelemeyen esintisi polen çiçekleri

ellerinin dahil olduğu tartışmalara uzaktasın
ham altın parıltısından koparılmış sen doğarken gözlerin
kör çıkmazın sokak lambası
koltuğundan eder hali kalmayan güneşin
ve biliyorsun gri bulutlarımız şehirden eksilmemişti
zira yağmuru sevmeyişinde kıskançlığına dahil
tanrıda esirgemeyi bırakırsa güldüğündeki devrilişi
böyleyken böyle yok olmuş da demeyiz bizim pazar yeri
al yanaklarına güveniriz
sudan çıkmış balık gibi