Herşey Uyanınca Biterse Şiiri - Bahat Sever

Islak yanlarımı kuşandım
Çölde,
Her yanımı kuşatmış
Kuru bir rüzgar,koskoca boşluk
Evet!
Bu bir rüya
Hangi yöne koşsam
Hangi masum günahımı alsamda
Nerden gidilir,bilemiyorum
Acaba hangi cennete sığınsam

Çoğuldu olaylar
Üstüste gelirken
İstilalara uğradım
Yakıldım yağmalandım da
Öyle dindim.
Zaman aşmıştı herşeyi
Ortalık yerde
Hezimete uğramış bir fotoğraftı
Kanıksadım
Üstüne tanrılardan koku sinmişti
İnandım
Öyle günah topladım kaç yıl
Ne kadar günahkar olsam
O kadar yaklaştım sana

Onmaz sancıları emanet ettin
İki masum göze
Emanetin dağıldı
Sindi gözyaşları
Çöl sıcağına
Uyandım!

Sabah,onca kıvranışın ardından
Hangi uğultuya yenilebilir ki
Uzak bir ezgi çarpınca
En olmaz tesadüfle kulaklarıma
Çırpınıp düştü mutluluk
An içinde tarifsiz birşey
En güzel kuş bile sussun
O kadar sevimliki kargalar..

Acaba
Hangi tuhaf benzetmeyle sığdırsam seni
Bu son mısraya
Hiç sormasam,yıllar geçse
Hangi iz,hangi sır yüzlü yabancıya baksamda
Anlatsa
Evvel zaman içinde,
Kybolup gittiğini.