Kupkuru topraklara akan bir suydun sen
Hiç düşünmedim çektim seni içime
Damarlarım seni tanıdı,kanım seninle harmanlandı
Tenim seninle canlandı,yüreyim seninle anlamlandı
Nasıl oldu anlamadık aktık birbirimize
Sakinleştirdin hırçın birazda deli ruhumu
Sabrı öğrettin, yazgıyı anlattın,kaderi kabullendirdin
Anlayışlı olmayı,yerinde susmayı,en çok da beklemeyi..
Ben bir acı yudumum dedim anlattım sana
Ele avuca sığmam zordur benle yürümek
Kötüledikçe kötü bildirdim kendimi sana
Dinlemedin güldün bal rengi gözlerin bende hala
Seni üzdüm seni ittim söylemedin ama belki ağlattım da
Kahretsin beni, severken sapıtıyormuş yüreyim nerden bilim
Ayıplamadın beni,hiç ama hiç de kızmadın
Yeminler ettirdim sana yinede,sana hiç kızmadım dedin
Kurumuş bir topraktım ben biliyorsun
Ayıplama beni, sevmeyi bilmeyen aksi bir yürekti benimki
Senin iyiliğine uyum sağlaması zor oldu
Sana kızamam dedikçe şımarttın işte beni
Ben bir acı yudumdum senin elinde değiştim
Kurumuş topraktım nasılda şekil verdi ellerin
Ve nasıl sığrdırdın bu deli kızı içine
Ve hala onca hırçınlığıma gülebiliyor bal rengi gözlerin
Göz nuru insan ölürken gözünden akan bir damlaymış
Sen bana ne dediysen ben sana uygun bir ad bulamadım
Yıllarca kızdım iyiliklerine sabrına bana verdiklerine
Göz nurum, sensiz ben bir hiçim bunu unutma...
2003
Esin EgeKayıt Tarihi : 27.7.2004 17:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)