Herşey Sen Şiiri - Mehmet Şişik

Sen, deniz olsan da,
Dalgalarınla sahile vursa,
Gizli kalmış duygular.
Yinede silemezsin,
Çünkü kuma değil,
Alnımıza yazılmış yazılar...

Sen, bulut olsan da,
Döksen gözyaşlarını,
Sineme sağanak sağanak.
Yinede söndüremezsin,
Bu sevda ateşini,
Her zaman yanacak...

Sen, toprak olsan da,
Söküp, gömsen içine
Bütün benliğimi.
Yinede örtemezsin,
Sana olan sevgimin,
Bir tek zerresini...

Sen, yaprak olsan da,
Rüzgarda savrulup,
Yere dökülsen tek tek.
Yinede getiremezsin,
Gönlüme sonbaharı,
Sonsuza dek...

Sen, güneş olsan da,
Kavursan bedenimi,
Alev alev tutuşsa.
Yinede yakamazsın,
Sevgi dolu kalbimi,
Gönül aşka susamışsa...

Sen, rüzgar olsan da,
Savursan küllerimi,
Dört bir yana.
Yinede koparamazsın,
Hatıralarını, kalbimden,
Tek bir parça...

Sen, deprem olsan da,
Şiddetlice sarsıp,
Acıyla baksa gözlerin.
Yinede başaramazsın,
O kadar sağlam ki,
Asla yıkılmaz yerin...

Sen, ateş olsan da,
Korlanarak düşsen,
Kalbimin üstüne.
Yinede incitmez,
Bedenimi, çünkü değer,
Bir kez gülüşüne...

Sen, yıldız olsan da,
Süslesen gecelerimi,
Hiç bitmese rüyalar.
Yinede aydınlatma,
Işığın gözlerimi,
Gözlerin kadar...

2010