Herşey Sebep "korona" Şiiri - Arif Taner

Dünyayı sarmış bir korona virüs illeti,
İnsan hala zevki sefada eğlencede, göremez yaşanan zilleti
Akletmez düşünmezki hiç bir şeyi,
Kul olmayı duayı unutmuşuz,
Kadir kıymet bilmek şükretmek yok yinede kimsede.

Düşünmezki insan neden geldi bu illet başımıza,
Herkişi takılmış şu ülke şu kişidir sebep, akletmez düşünmezmiyiz hala,
Allah dilemezse dalından yaprak düşmez,
Bir daha düşün ey insan, yaşadığımız boş değil, kulda sebep, virüste sebep.

Yoktu son model aipon telefon cebimizde,
Dostu bulurduk vefa bilirdik bir Zamanlar geçmiş devirlerde,
Şimdilerde arayan soran yok, kibir gurur almış başını gidiyor,
Herkes doğru yanlış kendini beğendirmek için yarışta bir yerlerde.

Arif derki, paylaşırdık bir zamanlar aşımızı sevgimizi, dostumuzla sırrımızı derdimizi, şimdi paylaşır olduk kibirle görgüsüzce yeni aldığımız eşyayı arabayı, yediğimiz aşı, gezdiğimiz yerleri, hiç düşündükmü acaba alanı alamayanı, bulanı bulamayanı.

Teknoloji girdi evimize cebimize
Uzaklar yakın oldu derken, şimdi herkes birbirinden uzaklaştı
Hani nerede kaldı saygı ve sevgi,
Eğlencede varlıkta yoklukta görürsün, tanırsın yanındakileri,
Düştüğünde bulamazsın, varken yanında olan iyi gün dostunu, en güvendiğin sırdaşını.

Vefa bilmez olmuş, çiğ süt emmiş ya insan,
Gücün kadar değerin varmış, düşünce anlarmış gerçeği insan,
Zengine, kula kul olmak değildir aslım,
Hamd' imde, şükrümde yalnız sanadır, bağışla af et unuttuk yolunu, unuttuk kulluğumuzu Allahım.
Amin.