Herşey Sana Çıkar Ey Hayat(Anne)

Hayat bir ırmak gibi akmaksa;
Adı kızıl ırmak olmalıydı.
Onun kadar sessiz,
Onun kadar kızıl...
Bazen Fırat olmalıydı,
Bazen Dicle...
Doğduğu topraklarda ölememek,
Kızgın bir gurbet toprağında son bulmak olmalıydı;
Binlerce badireler atlatmış,
Sürgün hayatın sonu...

Kim bilir belki Ceyhan olmalıydı adı:
Biraz durgun,
Biraz deli çağlak.
Ya da Sakarya...
Adına türküler yakılıp,
Şiirler yazılır;
Sonra da vefasızca kullanılıp,
Karadeniz olurdu kanlı ve yorgun hayatın
Şerefli mabedi.

Hayat bir deniz gibi durmaksa:
Adı Ege olmalıydı.
Menderesler akmalıydı bağrına.
Zorlu hayatın bütün zevklerini tatmış,
Ve yorgun,
Ve şefkate muhtaç
Irmaklarla kucaklaşmalıydı.
Savaşlar çıkmalıydı uğruna;
Yıllar 'zeytin dallarını' boğmalıydı sularında.
Karadeniz’in 'mavi yapraklı' aşk nağmelerini,
Akdeniz’e ulaştırmalıydı:
Öyle mağrur,
Öyle kırılgan...

Aslında Karadeniz olmalıydı adı hayatın:
Her daim çılgın,her daim güçlü.
Falezlerinde kırımlı kızların çığlıkları,
Falezlerinde kemençe sesleri çınlamalıydı.
Ve 'çay' kokmalıydı;
Bütün hasretler,
Bütün ıstıraplar…
Rotasız şilepleri sevdalısına ulaştırmalıydı.
Ve sevdalının adı en çokta annem olmalıydı;
Annemse 'hayat'...