Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Değerli Üstadım;
Ahlâk kitabı satılır
Paran olsa bulamazsın
Kitaplığına katılır
Ahlâk satın alamazsın
demekte anlam dolu şiirinde.
Ahlak sözcüğü, Arapça 'yarattı' fiilinden türetilmiş, "yaradılış, huylar" anlamında bir sözcüktür. Sadece bu açıklama bile ahlakın önemini kavramaya yeter. Etik kavramı ya da başka bir kavram ahlak kavramını asla karşılayamaz. Ahlak sahibi olmanın ilk koşulu Yaratıcıya inanmakla başlar.
Tebrikler.
Gönlünüze kaleminize sağlık.
Bu güzel yorumunuz için sonsuz teşekkürler üstâdım.
Saygılarımla.
Dört başı hep mâmur rızık
Allah’ım Sen'in rızândır
Herşeyden de önemlisi
Çalışıp ta kazanmaktır
Değerli hocam çok anlamlı açıklamalar işin özü budur canı gönülden tebrik ederim
Selam ve saygılarımı sunarım
Güzel yorumunuzla şiirimi yalnız bırakmadığınız için teşekkürler.
Sonsuz selam ve saygılar...Allah'a emanet olun.
Üstadım gönlüne, diline sağlık, var olasın
Güzel yorumunuzla şiirimi yalnız bırakmadığınız için teşekkürler.
Sonsuz selam ve saygılar...Allah'a emanet olun.
Parayla satın alınamayacak yüce değerlerden bahsetmişsiniz çok güzel bir şiir okudum kutlarım yüreğinize kaleminize sağlık saygı ve selamlar
Güzel yorumlarınızla şiirlerimi yalnız bırakmadığınız için teşekkürler.
Sonsuz selam ve saygılar...
Kalemine yüreğine sağlık üstat. Yine farklı lezzet ve güzellikte şiir okudum. Para hayatı idameettirmek için önemli bir araç amma dediğiniz gibi önce sıhhat ve afiyettir üstat. Allahın bize ikram ettiği zenginliklere paha bile biçilmez. Bir gözün, elin ayağın fiyatını belirlemek mümkün mü? Önce sağlık ve sıhhat, hayırlı evlat, hayırlı ve helalinden rızık. Lüksün sınırı yoktur. Açlık ile tokluğun arası bir dilim ekmek. Mevla, namerte de, merte de muhtaç etmesin inşallah. ''Dünya kadar malın olsa ne fayda''.Kaleminize sağlık üstat. Saygı ve selamlar.
Üstat şairlerin yorumları da şairâne oluyor hem şiiri pekiştiriyor hem de ilaveten katkıda bulunuyor.Daha söylenmeyen şiirin yetersiz kaldığı ne çok şey var. Bu da elimizde olanlara nice olmayanlar var diye her zaman şükretmemiz ve hem de elimizden geldiğince olmayanları da düşünmemiz gerektiğini ortaya koyuyor.
Sizin de kaleminize ve yüreğinize sağlık diliyorum, herşey gönlünüzce olsun.
Sonsuz selam ve saygılar sunarım. Allah'a emânet olun.
Mevla'ya yakınlaşmak yakın olmak ancak ve ancak sevgi ve şükretmekten geçer...
En büyük zenginlik sağlıktır...dünya sınav dünyası insanoğlu kendisine verilen her olanakla sınavda olduğunu unutmamalı...Ne derler hani bir deyim var ya, Hak verir sınar, alır sınar...o hesap her şeyi kılı kırka yararak yapmak gerekir...ne zenginim ve sağlıklıyım diye öğüneceksin, nede hastalandım fukarayım diye şikayet edeceksin...güzellik için bir sivilce, zenginlik için ise bir kıvılcım yeter derler...
.....Güzel konular yine şiir diliyle vücut bulmuş...yüreğine sağlık...SAYGI VE SELAMLAR..
Üstat şairlerin yorumları da şairâne oluyor hem şiiri pekiştiriyor hem de ilaveten katkıda bulunuyor.Daha söylenmeyen şiirin yetersiz kaldığı ne çok şey var. Bu da elimizde olanlara nice olmayanlar var diye her zaman şükretmemiz ve hem de elimizden geldiğince olmayanları da düşünmemiz gerektiğini ortaya koyuyor.
Sizin de kaleminize ve yüreğinize sağlık diliyorum, herşey gönlünüzce olsun.
Sonsuz selam ve saygılar sunarım. Allah'a emânet olun.
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta