Herşey İçin Çok Geç Şiiri - Şair Aruz

Sen gittin artık
Kollarımın arasına alıp,dudağıma götürecekken bir su misali kayıp gittin parmaklarımın arasından.
Bir sel oldun alıp götürdün beni.

Seni seviyorum deyişlerin
Bir nisan yağmuru gibi gelip geçiciymiş.
Ama şunu unutmaki nisan yağmurları her sene tekrar yağar.
Fakat herşey için çok geç
Trenin hareket düdüğü çoktan çalmış olacak.
Lokomotifin bacasından çıkan duman genzini yakacak.
Bu acıyla bir yavru ceylan misali açılacaksın yaban diyarlara.
Belki oralarda yeni bir hayat kuracaksın
Belkide yeni bir hayat kurayım derken kendini harcayacaksın.

İyiydi hepsi gençlik aşkıydı
Üzerinden tam on sene geçti
Yaş oldu otuziki,kar yağdı şakaklarıma
Se gittin artık elveda.
Derken:baba bugün mezuniyet gecem var dedi bir ses.

Seni izlerken sahnede,çok heycanlandım oğlum.
Bu bana mutluluk ve gurur verdi.
Gece bitmişti artık.
Hani bana bazen bir kızı seviyorum derdinya
Tuttun elinden getirdin yanıma
Bu kızı seviyorum diye.
Hafif bir tebessüm belirginleşmişti herkeste.

Seneler geçti,gözlerimin altı su toplamıştı,bu yaşlılığın belirtileriydi
Yaş oldu kırkaltı.

Bir gün evde otururken,eski hatıralar çarptı gözüme.
Baktım hepsine anılar,fotoğraflar.
Burası Giresun Kalesi,burası Kümbet Yaylası,burası Özgürlük Yolu,burası bizim ev,burası Gazi Caddesi,burası da A-BLOK yurdun önü.
Ne oldu bunun arasında bir fotoğraf dahamı var...
Buda *ELA GÖZLÜ CEYLAN*.
Tam yirmidört sene olmuştu yüzünü görmeyeli
O sürede bir fotoğrafına bile bakmamıştım.
Kaynar sular döküldü başımdan aşağıya sanki,
Derken,kapı açıldı,
Üniversiteyi bitiriyordun, nede çabuk geçmişti zaman,
Yaş oldu elli.

Tamam dedim,geleceğiz gecene.
Yaklaştın yanıma,birşey söyleyeceğim dedin bana.
Anlamıştım ne söyleyeceğini
Dönmüştüm bir anda otuz sene öncesine.

*Seni görmek için oturuyordum okulun kantininde.
Çıktın bahçeye bir arkadaşınla,yanına gelip konuşmak için cesaret edemedim.
Ayaklarım sanki bir ağaç gibi kök salmıştı yere.
Ve dedi ki ,
Git konuş dedi Sivaslı Murat.
Yavaş yavaş yaklaştım yanına
Merhaba dedim,merhaba dedin.
Tokalaşmak için ellerini kavradığımda,bu el kor gibi yaktı kalbimi.
O kadarda zor olmamıştı ama çok heycanlamıştım,
Bu duyguyu ilk defa yaşamıştım.*

Birden irkildim,baba bir kızı seviyorum dedin.

Bir akşam çıktık yola,geldik mezuniyet gecene.
Baktım,karanlıkta parlayan yıldız misali yüzlerce genç.
Herkesin ailesi gelmişti hemen hemen.

Ceketimi topladım,kravatımı düzelttim
İşte bu kız dedin.
Eğildi elimi öptü
Çok iyi,çok güzel kızdı.
Sanki gökkuşağını üzerine giymiş bir melek misaliydi.
Yaş oldu ellibeş.
Yüzümde buruşmaya başlamıştı artık,
Bir kuru yaprak misali.

Birgün geldin,hadi gidiyoruz dedin.
evet dedin.
Bindik arabaya annen,kız kardeşin ve sen.
Çok heycanlıydın,yüzünde hafif bir pembemsilik vardı.
Tıpkı benim otuz sene önce yaşadığım gibi.

Bastık zile,kapı açıldı hoşgeldiniz dedi.
Dünyalar güzeli Ceren tam oğluma göreydi.
Geçtik içeriye,
Ben bakıyordum evdeki duvarlara.

Birer kahve içtik,
Zil çaldı.
Gelmişti resimleri yapan o ulvi kadın.
Geliyorum dedi,.
Dışarıda yağmurmu var,gökmü gürlemişti ne bu ses,depremmi oluyordu yoksa.
Hayır herşey yerli yerindeydi.
Ne bir yağmur,ne gök gürültüsü nede depremdi.
Sadece ayakkabılarımı çıkarıp geliyorum,sesin kaynağı yaşatmıştı bunları bana.
Girmişti içeriye yüzündeki hafif çillerle,güneş sarısı saçlarıyla,melekleri kıskandıracak güzellikte bir kadın.
Gözleri kısılmıştı kadının,bakmıştı yüzüme,bende ona bakmıştım,sanki bir yerden tanıyordum.
Merhaba deyişlerimiz ikimizede tanıdık geliyordu.
Tokalaşmak için elini kavradığımda,bu el kor gibi yaktı kalbimi.
Sanki yıllar önce,üniversiteden mezun olduktan sonra,otobüsten inip vedalaşmak için tuttuğum zamanki gibi sevdiğimin elini.
O son görüşüm olmuştu o köhne TAŞOVADA.
Ben CANAN,CANAN mı, evet.
Sizin isminiz,evet bende öğretmenim.
Karım seslendi ismini söylesene......?
Ela gözler sulanmıştı bir defa daha,
Bu gözleri birkere daha böyle görmüştüm,
Tam otuz sene önce TAŞOVADA.

SEN GİTMİŞTİN ARTIK...