Ve gidilmesi gereken zamanlar vardır. Muhasebesini yapamazsın. Alnına yazılmış, kaderinde altı kırmızı kalemle çizilmiştir. İster mecburiyet dersin, ister teslimiyet. Başka biri ise " hayırlısı " der. Sorsan daha neler neler...
Ama gidersin. O kadar çok " Her şey daha güzel olacak " lafını duymuşundur ki, aldığın her nefesi, " Her şey daha güzel olacak " eşliğinde geri verirsin. İnandığından mı? Tabi ki hayır.! Sadece kendini kandırırsın...
An olur " Dur " dersin. " Durun " dersin. " Bir nebze soluklanayım. Geride bıraktıklarıma son defa bakayım " dersin. Gerisi tozdur, dumandır. Hiç bir şey göremezsin. Gözlerin yaşarır. Soran olursa " Gözüme toz kaçtı " der geçiştirirsin.
Aynanın karşısına geçer, yüzündeki hüznü tırnaklarınla temizlemek istersin. O da ne? Ömür gibi kısalmıştır, bin bir umutla uzattığın saçların. Kimi " Ne olacak canım, kökü sende der " Haklıdır. Kökü bende. Ama hani her telini umutla büyüttüğüm, ve sonrasında bir ağacın dallarını terk eden yapraklar gibi dökülenler? Hani " Her şey daha güzel olacak " sözleriniz, hani bir bir dökülen umutlarım?
Tamamını Oku
